Ναυπηγήθηκε το 1899 στα ναυπηγεία John Brown and Co, στη Γλασκώβη της Σκωτίας, για λογαριασμό της Cunard Line, Βρετανική σημαία, με το όνομα Saxonia. Εξυπηρέτησε τη γραμμή Λίβερπουλ-Νέα Υόρκη και αργότερα τη γραμμή Τεργέστη-Νέα Υόρκη. Χαρακτηριστικά του πλοίου: 14281 γκρος τονάζ, 580 πόδια μήκος, 64,2 πόδια πλάτος, ταχύτητα 15 κόμβοι. Μία τσιμινιέρα, τέσσερα κατάρτια. Δυνατότητα εξυπηρέτησης 1964 επιβατών: 164-1^ης θέσης, 200-2^ης θέσης και 1600-3^ης θέσης επιβάτες. Καθελκύστηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1899 και στις 22 Μαΐου 1900 απέπλευσε από το Λίβερπουλ για το παρθενικό του ταξίδι για το Κουήνσταουν και τη Βοστώνη. Στις 16 Νοεμβρίου 1909 έκανε το τελευταίο του ταξίδι στη γραμμή αυτή. Στις 23 Δεκεμβρίου 1909 ξεκίνησε το πρώτο από δύο ταξίδια στο δρομολόγιο Τεργέστη, Φιούμε, Νάπολι, Νέα Υόρκη και στις 10 Μαΐου 1910 επανέλαβε τους πλόες Λίβερπουλ-Κουήνσταουν-Βοστώνη. Στις 11 Νοεμβρίου 1910 επανέλαβε το δρομολόγιο Τεργέστη-Νέα Υόρκη και στις 30 Σεπτεμβρίου 1911 ξεκίνησε το πρώτο ταξίδι Λίβερπουλ-Κουήνσταουν-Νέα Υόρκη. Στις 20 Μαρτίου 1910 επανέλαβε για ακόμη μιά φορά το δρομολόγιο Τεργέστη-Νέα Υόρκη και στις 8 Ιουλίου 1914 απέπλευσε για το τελευταίο ταξίδι από την Τεργέστη για Φιούμε, Πάτρα, Μεσσίνα, Νάπολι, Λισσαβώνα και Νέα Υόρκη. Την περίοδο 1914-1915 χρησιμοποιήθηκε σαν οπλιταγωγό και ως χώρος κράτησης/παραμονής αιχμαλώτων πολέμου. Την 1^η Μαρτίου 1917 επανέλαβε εμπορικούς πλόες όταν άφησε το Λονδίνο για το πρώτο από τρία ταξίδια στη Νέα Υόρκη. Τον Σεπτέμβριο του 1917 επανέλαβε πλόες μεταξύ Λίβερπουλ και Νέας Υόρκης και στις 14 Δεκεμβρίου 1918 ξεκίνησε το πρώτο ταξίδι μετά την Ανακωχή, όταν άφησε το Λονδίνο για τη Νέα Υόρκη. Το 1920 του έγιναν εργασίες ώστε να μεταφέρει 471 επιβάτες σε θέσεις καμπίνας και 978 σε 3^η θέση. Ταυτόχρονα κόντυνε και η τσιμινιέρα του κατά 15 πόδια. Στις 18 Οκτωβρίου 1924 έκανε το τελευταίο του ταξίδι πριν πάει για παλιοσίδερα: απέπλευσε από το Λονδίνο για Αμβούργο, Σαουθάμπτον, Χερβούργο και Νέα Υόρκη. Τον Μάριο του 1925 οδηγήθηκε σε διαλυτήριο της Ολλανδίας.